Wandelen op de gletsjer

Maandag 2 juli
We verlaten onze lodge en gaan verder de Icefield Parkway op. Ondanks de lage bewolking is het zicht nog redelijk en genieten we van de mooie uitzichten onderweg. Bij de Athabasca Glacier hebben we een wandeling op de gletsjer gereserveerd. We melden ons netjes om tien uur en krijgen een waterdichte broek en spikes voor onder onze schoenen. We moeten een muts op en handschoenen aan. En dan gaan we op pad. We volgen de gids in ganzenpas en gaan vanaf de basis van de gletsjer de ijsvlakte op. Zo mooi! Het krakende ijs onder je voeten, en die uitgestrekte bijna witte massa. En dan te bedenken dat we lopen op een gletsjer die maar 10% beslaat van de totale aaneengesloten ijsmassa van het Columbia Icefield dat hier boven in de bergen ligt. Onvoorstelbaar grote ijsvlakte. We wandelen zo ongeveer 2,5 km omhoog vanaf de basis van de gletsjer en komen ongeveer uit waar de bussen van de Ice Explorer ook gedropt worden (pff, die chauffeurs moeten ook wel lef hebben: het weggetje waar ze de bussen over naar de gletsjer rijden hebben een stijging van ongeveer 40%, en geloof me, dat is heeeeel steil). De gids vertelt dat het ijs wel erg snel smelt de laatste jaren: ongeveer 9 meter per jaar wordt de gletsjer korter.
Om 13 uur zijn we terug bij onze auto. E
en mooie ervaring rijker. Het is intussen licht gaan sneeuwen (we zitten hier op 2000 meter). We rijden verder de Icefield Parkway af. De sneeuw gaat weer over in stevige regen als we lager komen, dus om ergens nog een trail te lopen is opnieuw geen optie. Na een kilometer of vijftig wordt het droger en het zicht beter. We stoppen nog bij een paar uitzichtpunten en meertjes en rijden dan door naar ons een na laatste onderkomen. Via een tip van een collega hebben we deze prachtige locatie (Castle Mountain Chalets) gevonden. Een mooi ruim en volledig ingericht huisje in die mooie Canadese houten blokhutstijl.