Eerste reisverslag uit warm Vancouver

Vrijdag 15 juni 2018
Het was vandaag een vlucht zoals je altijd zou willen: alles ging zo snel en gemakkelijk. Sander kwam ons om 11 uur halen en heeft ons naar Schiphol gebracht, geen files of vertraging. Aangekomen op Schiphol hebben we niemand voor ons aan bij het afgeven van de koffers, en bij ook de beveiligingscheck en de paspoortcontrole kunnen we zo doorlopen. Ongelooflijk maar waar: binnen een kwartier na aankomst op Schiphol zijn we door de douane. Ruim de tijd dus om wat te eten.

Volgens schema kunnen we om half drie boarden en exact op geplande tijdstip vertrekken we. Dan begint de lange zit. 9,5 uur vliegen is gewoon lang. Maar ach, dat weet je van te voren en je weet waar je het voor doet en als je drie tijdschriften, twee films (Wild River was een mooie film!) en een vliegtuigmaaltijd verder bent, dan komt de eindbestemming snel dichterbij. Onderweg hebben we mooi uitzicht op de gletsjers van Groenland en de bevroren meren van Canada.

Ook in Canada gaat alles snel en makkelijk. De douane zijn we zo door (paspoort scannen, digitale vragenlijst per koppel invullen) en ook de koffers zijn er snel. Dan de huurauto ophalen. We krijgen een vrijwel nieuwe Hyundai Elantra mee, prima auto voor ons beiden. De koffers schuiven er zo in.
Als we de weg op gaan is het in Vancouver avondspits, en daardoor doen we er bijna een uur over om bij ons appartement in Vancouver North te komen. Dat is een aangename verrassing: nieuw, ruim en van alle gemakken voor zien (vaatwasser, oven, magnetron, wasmachine/droger enz) en met een balkonnetje. Quay Executive Rentals, aanrader dus, mocht je ooit in Vancouver komen.

Het is intussen zes uur Canadese tijd (9 uur tijdverschil, dus drie uur Nederlandse tijd), maar we willen nog even proberen meteen in het nieuwe tijdritme te komen. We lopen naar de supermarkt om de hoek en doen een paar boodschapjes en eten nog wat. Maar als het acht uur is, trekken we het beiden niet meer en gaan we toch maar slapen.

Zaterdag 16 juni
Tja en dan ben je dus wel weer vroeg wakker. Om twee ben ik eigenlijk klaar wakker maar het lukt om tot zes uur in bed te blijven liggen. Dan er toch maar uit. Gevolg: al om acht uur lopen we naar de Seabus en nemen de oversteek per boot naar Vancouver Downtown.

We beginnen met het verplichte nummertje: we bekijken de stoomklok aan de rand van Gastown. De klok stoomt elk kwartier maar of het nou leuk is? Eigenlijk zijn de rijen wachtende mensen op één van de 200 gratis koffers die weggeven worden ter gelegenheid van de opening van een nieuwe tassenwinkel leuker. We maken een gezellig praatje met deze mensen. Wel een mooie straat met vrolijke geraniums op de zwarte lantaarnpalen.
We lopen terug naar de Canada Place Pier. Daar liggen drie enorme cruiseschepen afgemeerd, waaronder de Nieuw Amsterdam, de trots van de Holland Amerika Lijn, en met 285 meter werkelijk een varend flatgebouw. We zijn het snel met elkaar eens dat een cruise ons nog steeds niets lijkt.
Dan huren we fietsen. We fietsen via de Seaside route het noordelijke schiereiland van de stad rond, waarop het grote Stanley Park ligt. We kijken naar de vele watervliegtuigjes die hier vertrekken en aankomen. Uiteraard stoppen we bij de negen totempalen, en fietsen we onder de Lionbridge door ( een soort groene variant van de Golden Gate Bridge in San Francisco). Via de Seawall fietsen we door naar English Bay Beach, en dan over de Burrard Street Bridge naar Granville Island. Nou heb ik dit keer een fiets met prima versnellingen, maar helaas met een zadel dat niet op de juiste hoogte blijft zitten (zakt steeds naar beneden zodat ik op een soort meisjesfiets rijdt i.p.v. van op een damesfiets). Op Granville Island drinken we een kop koffie (dank Desiree, koffie with a view), want het valt niet mee om in deze houding normaal te fietsen.

Dan gaan we door naar het einde van False Creek. Bij Science World is het enorm druk, en overal lopen groepjes op hun telefoon te kijken. Het blijkt dat er een speciaal Pokémon Event was: haha je kon vandaag heel veel en hele bijzondere Pokémonnen vangen hier. Jammer Sander , dat je er niet bij was. We gaan op een bakje zitten, lekker in het zonnetje en bekijken de hordes mensen die voorbij slenteren, met hun gezicht gericht op hun telefoonscherm en helemaal opgegaan in hun eigen digitale werkelijkheid. We gaan weer verder….nou ja, na een kilometer schrikt Nico: hij heeft zijn telefoon op het bankje laten liggen (met daarin bankpas, creditcard en rijbewijs…..meer wil je niet kwijt raken in je vakantie). Omdraaien dus en ja hij heeft heeeeeel veel geluk, de telefoon ligt nog op het bankje.

Dan willen we naar Chinatown. Maar daar fietsen we sneller dan gepland door heen. Niet echt een toffe sfeertje hier (veel verslaafden overal). We maken ons rondje compleet en na drie uurtjes leveren we de fietsen weer in. Mijn billen vinden dat helemaal niet erg, fietsen op een kinderfiets is toch niet de meest ideale houding.

We lopen via de het Olympisch Vuur van de winterspelen van 2010 het compacte centrum weer in. We lopen wat door de winkelstraten Burrard Street, Robson Street en Hornby Street. Nico koopt zich een paar nieuwe wandelschoenen. Daar gaan we hopelijk veel plezier van hebben de rest van de vakantie. Aan het einde van de middag gaan we weer met de Seabus terug naar de overkant. We hebben genoeg gezien van Vancouver (het is niet heel groot) en nemen de Seabus terug.

Dan pakken we de auto om toch maar vast Bearspray te kopen (Bearspray is pepperspray om de beer uit te schakelen als hij ons pad kruist op een wandeling en niet weer lekker het bos in gaat). Omdat we toch van plan zijn veel te gaan hiken lijkt het ons wel een lekker idee als we op het onverwachtse zijn voorbereid).
We koken lekker zelf in het appartement en kijken ’s avonds een film op Netflix (toch handig als een vorige huurder niet is uitgelogd).

Zondag 17 juni 2018
Alweer vroeg wakker maar nu niet alleen door de jetlag maar ook omdat ze in de haven (die vlak bij ons appartement is) kennelijk in de nacht gaan laden: dat geeft veel lawaai.

Dus maar weer van de gelegenheid gebruik gemaakt: we zijn immers toch wakker en gaan dus vroeg op pad. Als om 8 uur de Capilano Suspension Bridge open gaat, staan wij al voor de deur. We mogen dus als eerste de brug over en dat is best gaaf (want later op de dag als de bussen Japanners worden gedropt lopen de wachttijden vaak enorm op en ben je nergens alleen). De hangbrug zelf is mooi, over een rivier waar jaarlijks 2-3 miljoen zalmen worden geboren. Maar we hebben ze elders mooier gezien (Frankrijk en Spanje (weet je nog Gemma en Caroline??)). Het boomkruinpad (treetop walk) is hier wel overtreffende trap: daar is Borger maar ieniemini bij. Erg mooi gedaan en een lange route hoog in de eeuwenoude dennen. Ook de Clifwalk en de Boardwalk waren supermooi. Veel geleerd over het regenwoud in West-Canada. Wist je dat dit regenwoud 25% van de wereldzuurstofproduktie verzorgt? Daar moeten we dus wel zuinig op zijn.

Na twee uur zijn we hier wel uitgekeken en rijden we naar de Cleveland Dam, een stuwdam aan een mooi bergmeer. We drinken een kop koffie en gaan door naar de Grouse Mountain. Het was de bedoeling om omhoog te lopen via de Grouse Mountain Grid: bijna 3000 traptreden zouden je naar de Peak of Vancouver brengen. Dat is best pittig, maar ook een uitdaging natuurlijk. Helaas blijkt het pad nog gesloten door te veel sneeuw boven op de berg.
We moeten dus toch met de gondel naar boven (heel erg vind ik het niet, we hebben al genoeg trappen gehad vandaag). Boven is het fantastisch, ook omdat het supermooi weer is (boven op de berg is het ook nog 25 graden en we hebben ver zicht).

Het is een commercieel gebeuren met allerlei vermaak, maar dat is wel op een goede manier neergezet. We hebben genoten van de Lumberjack Show (houthakkerscompetitie) en de Vogelshow (met roofvogels waaronder een zeearend en een uil).
Deze vogelshow was goed opgebouwd met respect voor de dieren en door mensen van de vogelopvang op Vancouver Island. Veel geleerd over deze roofvogels. Er is ook een berenopvang. We hebben alleen een grizzly gezien, de andere beren hielden zich schuil in het bos (de dieren hebben hier een groot terrein, in hun natuurlijke omgeving). Met de stoeltjeslift kan je nog verder naar de top. Die ging echter zo langzaam dat we de benenwagen maar gepakt hebben en lopend naar boven zijn gegaan (en ook weer terug). Boven was het uitzicht nog mooier. Je kijkt uit over heel Vancouver en kunt ook Vancouver Island zien liggen. Wat hebben we geluk met het weer!!!

Om drie uur staan we weer beneden. Tijd genoeg dus om ook nog even naar Lynn Canyon te gaan. Daar is een kleinere (gratis) hangbrug. We zijn hier niet alleen. Eerst al moesten we de auto ver weg parkeren en daarna wandelen we in file door de canyon. Ook hier regenwoud, erg mooi met overal varens en mos tussen de hoge dennen. Als we bij de rivier komen begrijpen we wel waarom er zo veel auto’s waren: hier is volgens mij Heel Vancouver naar toe gekomen om af te koelen. We lopen de Twin Falls trail (5 km, prima te doen). Als we het rondje rond zijn hebben we een ijsje verdiend vinden we zelf.
En dan lekker naar ons appartement want daar staat koude rosé in de koelkast. Daar kun je na zo’n wandeldag gewoon even zin in hebben.