Statig Victoria

Maandag 18 juni

Alweer vroeg het bed uit, want we willen de ferry van 8.45 halen om over te steken naar Vancouver Island. Het is opnieuw prachtig weer en het is heerlijk varen op de spiegelgladde zee. Anderhalf uur later zijn we op Vancouver Island. Het “eilandgevoel” krijg je hier niet echt, want met ruim 500 km lengte en ongeveer 100 km breedte is het een heeeeeel groot eiland. Via de oostkust rijden we naar het zuiden.

Eerst bezoeken we het slaperige stadje Chemainus, waar op vele muurschilderingen de geschiedenis van het stadje is weergegeven. Erg mooi gedaan.
Dan gaan we door naar Duncan, waar we de totempalenroute wandelen. Ik denk dat er wel 50 gepasseerd zijn: groot, klein, gekleurd of stoer natural wood. Bij elke totempaal wordt uitgelegd wat je ziet, en wat het betekent.
Via een mooi meer rijden we verder naar het startpunt van de Kinsol Trestle trail. Via een vlak pad (waar dertig jaar gelden het spoor lag) komen we bij een enorme houten spoorbrug. Een indrukwekkende constructie van balken vormt de brug over de Koksilah River (een van de vele zalmrivieren hier op het eiland). Sinds de jaren 80 wordt de spoorrails niet meer gebruikt, maar de brug is bestempeld als wereld erfgoed en is enkele jaren geleden gerestaureerd.

Dan gaan we naar onze eindbestemming van vandaag: Victoria. Deze statige, trotse stad op het zuidelijke puntje van het eiland is veel groter dan we hadden gedacht.
Eerst zoeken we ons appartement. Met de eigenaar aan de telefoon loodst hij ons door het centrum. Met een serie codes (alsof we een escaperoom spel spelen) ontsluiten we de buitendeur, de deur van ons appartement en zoeken we de parkeerplaats. Alweer een mooi appartement (Stylish Studio Apartment), helemaal blij. We zitten direct in het centrum. We eten wat en lopen dan via de Inner Harbour helemaal door naar Fishermans Wharf. Hier is het een gezellige drukte tussen de gekleurde woonboten. Op het terras bestellen we een glas wijn en bekijken de voorbij trekkende mensenmassa en als de zon dan is ondergegaan lopen we terug.

Dinsdag 19 juni
Het lukt zowaar om niet onwijs vroeg naast het bed te staan. We doen in de ochtend lekker rustig aan. Na de koffie gaan we de stad in. De bedoeling was om te gaan fietsen, maar de afstanden zijn zo klein dat je dan binnen een uur de stad drie keer rond bent. Dus gaan we gewoon lopen.
We gaan eerst door de oude stad. De Engelse invloeden zijn hier duidelijk terug te vinden. In 1778 is de Engelse ontdekkingsreiziger James Cook hier aan land gekomen. Zijn standbeeld kijkt trots de haven in. Het grote parlementsgebouw is de grote blikvanger in het havengebied. Via een leuk parkje komen we bij het Helmckenhuis, het oudste huis van Victoria, waar ooit de eerste chirurg van Canada woonde, uiteraard een Engelsman. Een deel van zijn instrumentarium is daar nog aanwezig, maar helaas was het huis nog dicht toen wij kwamen. Ik had graag even willen kijken waarmee deze man ooit serieuze operaties op mensen heeft uitgevoerd: ik denk dat dit niet een NIAZ accreditatie zal krijgen.
Via het statige Beacon Hill Park lopen we door tot de zee. Aan de overkant ligt het Amerikaanse Seattle, maar door een band mist voor de kust kunnen we het niet zien liggen (Victoria ligt veel zuidelijker dan Vancouver, vandaar dat je op de USA uitkijkt). Op het strand is het heerlijk rustig. Na een half uurtje lopen we verder en eten op Fishermans Wharf de tradiotionele Fish & Chips.
Via de winkelstraten lopen we terug naar ons appartement, dat aan het randje van Chinatown ligt. Het kan dan wel de oudste Chinatown ter wereld zijn, het is zeker niet de grootste. We zijn er zo door heen. En zo hebben we in 12 kilometers de hele stad gezien.

PS de foto's zijn irritant door elkaar. Ik krijg ze op geen enkele manier logisch gesorteerd , snik,